Interview met SimonsVoss CTO en oprichter Ludger Voss

“Mijn ouders gaven me op mijn twaalfde zo’n experimenteerkit cadeau. Daar was ik uren mee zoet, het was mijn kennismaking met elektronica. Ik bouwde allerlei elektronische apparaten.

Tijdens mijn militaire dienst zat ik bij een unit die de elektronica van Starfighters onderhield. Dat lijkt spannend, maar ik was niet bepaald van het militaire type en het bekoelde mijn liefde voor elektronica een tijdje. Mijn vader kende veel mensen in de mijnbouw en adviseerde me om dat te gaan studeren.

Zo gebeurde het dat ik als stagiair een jaar diep onder de grond met de mijnwerkers in de kolenmijnen doorbracht en nog een maand of drie in zo’n gigantische, open graafput. Ik kan je zeggen, dat verandert je kijk op de zaken wel. Daarna ben ik van studie gewisseld en afgestudeerd als Electrical Engineer.

Achteraf gezien waren kolen überhaupt niet de toekomst, maar dat is makkelijk praten natuurlijk. Ik heb er mijn blik verruimd, van dichtbij ervaren dat er ook heel andere levens zijn.”

Ludger Voss

Ludger Voss (61) is CTO van SimonsVoss Technologies en een van de twee oprichters. Na zijn studie Electrical Engineering landde hij in München voor een traineeship bij Siemens. Daar ontstond 25 jaar geleden zijn idee voor een compleet nieuw sluitsysteem dat grote impact op de gehele industrie zou blijken te hebben. Het had een haar gescheeld of het idee was in schoonheid gestorven. Een verhaal over lef, stress, doorzetten en de liefde voor het idee.

We spreken Ludger op zijn kantoor in Unterföhring, een dorp aan de rand van München. Sinds 1986 woont Ludger in München. “Ik woonde met een aantal vrienden op kamers en ben niet meer uit de stad weggegaan.”  Tegenwoordig woont hij met zijn vrouw en twee kinderen in een rustige buitenwijk, precies aan de andere kant van de stad.

Ludger bracht het grootste deel van zijn jeugd door in Düsseldorf, later studeerde hij electrical engineering in Aken. Toeval of niet, zijn geboortehuis stond in Münster, vlakbij de fabrieken van huidige branchegenoot Winkhaus. “Als kleuters speelden we daar en kregen we kleine hangslotjes van de medewerkers. Dat vonden we natuurlijk geweldig. Wie weet wat ze daarmee in gang hebben gezet.”

Je hebt zeven jaar bij Siemens gewerkt voordat je SimonsVoss startte.

“In de laatste fase van mijn studie wilde ik praktijkervaring opdoen. Bij Siemens kreeg ik in 1986 de kans om als werkstudent te starten en voor mijn scriptie onderzoek te doen naar spraakherkenning.

Siemens had toen, in 1986, al een systeem dat een beetje op Siri leek. Je kon een vraag stellen en daar ging de computer lekker mee aan de slag. Dan kon je rustig koffie gaan halen, een beetje bijpraten met je collega en een half uur later had je antwoord.

Ik studeerde af en mocht als trainee aan de slag bij Siemens. Zo cirkelde ik door het bedrijf en leerde Herbert Meyerle kennen. Dat is de slimste systeem architect die ik ken. Hij werd later onderdeel van ons founding team en is tegenwoordig onze strateeg. Herbert is de man achter alle mechanica en elektronica. Hem te leren kennen bleek belangrijk voor het ontstaan van SimonsVoss.”

Jullie hebben de nieuwe onderneming bedacht?

“Nee, daar ging heel wat aan vooraf. Ik was bij Siemens al in aanraking gekomen met elektronische toegangscontrole. Die systemen vond ik ontzettend log en niet gebruiksvriendelijk. Ik ontwikkelde het idee om dat batterij-gevoed en draadloos te doen. Maar het idee om dat in een eigen onderneming te gieten kwam van mijn studievriend Oliver Simons.

Tijdens onze studie verdienden we al samen geld met het organiseren van feesten. Oliver ging bij McKinsey aan de slag, maar het ondernemen liet hem niet los. De beveiligingsmarkt was booming en hij stuitte op een startup die iets met biometrie en toegangscontrole deed. Oliver vroeg mij er naar te kijken voordat hij in die startup stapte.” 

“We gingen samen op pad in Oliver’s auto, een rit van vijf uur naar die startup. Onderweg zat ik tussen de brochures van die security beurs. Ik zag enorme schakelkasten en controlepanelen die vijf of zes deuren konden bedienen. Deuren die bedraad moesten worden, met torenhoge installatiekosten en dure onderdelen. Dat was het moment waarop ik tegen Oliver zei: “Vergeet die biometrische spullen. Dat kan veel goedkoper en veiliger.” Ik legde hem mijn idee van de draadloze oplossing uit en Oliver was enthousiast. Hij stelde voor samen te starten en beloofde het geld voor onze startup binnen te halen. Oliver maakte zijn belofte waar. Hij regelde een lening van een paar miljoen Deutschmark. Als geen ander kan hij mensen enthousiasmeren, vooral bankiers.”

Een miljoenenlening voor een idee?

“Ja, voor die tijd was dat uniek. We hadden alleen een concept en een demo-product. In mei 1996 zaten we met z’n allen rond een enorme, houten vergadertafel. Oliver en ik, en een stel bankiers van verschillende banken. In het midden van de tafel lag ons elektronische slot, gemonteerd op een houten frame dat je zou kunnen openen met een soort van transponder.

Maar niks werkte. Het was een prototype van een prototype. Oliver praatte en praatte, en we konden niks laten zien. Aan het eind van de vergadering waren de bankiers flink onder de indruk. Misschien voelden ze dat er iets groters achter zat. Hoe dan ook, ze keken elkaar aan en zeiden: “Heren, hier zijn helemaal geen venture capital voorwaarden nodig, we kijken hier naar een zo goed als gereed product.” Ongelooflijk als ik er aan terugdenk. Het duurde nog jaren voor we een stabiel en betaalbaar product hadden.”

SimonsVoss launching project for the neworked locking system was a 44-story office of a leading Singaporese bank.

En toen was je ineens ondernemer. Wat vond je daarvan?

“Gigantische stress. We zaten continu zonder geld. Volgens ons businessplan moesten we eind 1996 starten met leveren. Van alle kanten werd gedreigd onze funding te stoppen en dan was het afgelopen. Op dat moment dachten we dat die paar miljoen al veel geld was, maar het werden er uiteindelijk vijftien, en zeven jaar om winstgevend te worden.

De omslag kwam toen we onder alle druk in 1997 besloten om de elektronica nog verder binnen de cilinder te integreren. En dat was hem. Binnen zes maanden hadden we de eerste prototypes en in tussentijd ging onze sales alvast op pad met houten demo-cilinders. Het was een gekkenhuis, maar we waren eindelijk echt los.”

Wat voor type klanten had interesse in jullie producten?

“In het begin was dat vooral het hoge segment, zoals banken. Onze eerste klant voor het netwerk-sluitsysteem was een van de grootste banken van Singapore. Een veeleisende klant met een kantoor van 44 verdiepingen aan de andere kant van de wereld. Om het makkelijk te maken.

Ze wilden volledig draadloos en we moesten voor juni 2003 opleveren, met een boetebeding van duizend Singapore dollar per vloer, per dag vertraging. Je kunt je de stress voorstellen.  Om de spanning nog wat verder op te voeren had de projectmanager ons kort ervoor verlaten. Het was chaos. Ik ben zelf naar Singapore gegaan, samen met een van onze slimste techneuten, om de boel te regelen. Dat pakte goed uit: een goed werkende toren van 44 verdiepingen en het huwelijk met mijn Singaporese vrouw.”

Vanaf toen ging het opwaarts?

“Onze marketing en sales waren sterk. Die combinatie met onze technologie heeft ons enorm geholpen. Onze verkopers legden door heel Europa contact met traditionele sleutelleveranciers. Voor hen was ons product een enorme verbetering. Het zag er nog steeds uit als een mechanisch slot, zonder kabels. Zelfs de software zag eruit als een klassiek sluitplan. Ze hadden direct het gevoel dat ze deze overstap aankonden, ook al zaten sommige van hen – in die tijd – voor het eerst achter een PC. Hun kennis van de markt en onze oplossing bleek een sterke combinatie.”

Jij bent er na 25 jaar nog steeds, Oliver Simons heeft het bedrijf al in 1999 verlaten. Wat motiveert je?

“De financiering was lange tijd een frustrerende klus. Die lag vooral op Oliver’s bord en met de komst van nieuwe investeerders moesten we ons aandeel meermaals verwateren. We raakten ons meerderheidsbelang kwijt, en daarmee verloor Oliver ook zijn plezier. Hij was vooral gestart vanwege het ondernemen en moest daarin flinke concessies doen, terwijl ik het avontuur was gestart vanwege het idee. Ons concept is zich alleen maar sterker gaan ontwikkelen en parallel daaraan mijn plezier en betrokkenheid bij SimonsVoss. Het is een tuin waar je ideeën plant en ziet groeien.”

Je bent niet de enige die al zo lang bij SimonsVoss werkt.

“Dat klopt, ons verloop is extreem laag. Voor een deel komt dat omdat onze mensen enthousiast zijn over het product en de markt. Maar veel belangijker is dat iedereen zich onderdeel van de familie voelt. Het onderling vertrouwen is groot, iedereen kan zijn ideeën kwijt en daar wordt naar geluisterd.

Bij R&D bijvoorbeeld moedigen we iedereen aan om kritisch naar onze producteisen te kijken. We willen dat iedereen echt begrijpt wat we doen en waarom. Als iemand een slecht gevoel heeft over een bepaalde keuze, dan helpen we om de twijfels concreet op tafel te krijgen. Achter kritiek kan een beter idee schuilgaan, soms levert dat diamanten op.”

Hoe zie je de toekomst van SimonsVoss voor je?

“Het digitaliseren van mechanische sloten is een enorme markt en we krabbelen nog maar aan het bovenste laagje. Alleen al in Europa telt onze markt 300 miljoen cilinders waarvan pas een klein percentage digitaal is. Daarin is nog zoveel te doen.

We investeren ook zwaar in cloud en connectiviteit. Hiermee kunnen onze klanten de complete oplossing als beheerde dienst afnemen.

Een ander punt is de authenticatie. Daarin spelen smartphones steeds meer een rol. We willen die gebruikservaring verbeteren. Momenteel werkt een eenvoudige tag of kaart sneller en handiger, ook in het beheer. Maar we hebben ideeën over hoe we dit kunnen verbeteren. Uiteindelijk hebben we al sinds 2003 ervaring met het ‘Internet of Things’. We investeren continu om nieuwe technologie in te zetten voor meer gebruiksgemak en betere beveiliging. Ondernemingen en overheden zetten onze systemen tot op de allerhoogste beveiligingsniveaus in. We willen daarin voorloper blijven.”

Heeft COVID-19 impact op jullie productontwikkeling?

“Covid raakt het hart van onze oplossingen. Mensen werken, ontmoeten en bewegen anders dan voorheen, met meer behoefte aan flexibiliteit. Ook de veiligheid wordt complexer, in kantoren ziekenhuizen, scholen en industrieën. Die moeten extreem snel kunnen reageren op onverwachte omstandigheden. Dat gaat om meer dan Covid alleen. Agressie in de zorg neemt snel toe, dreiging rond scholen en overheidsinstellingen idem.

 Ons antwoord hierop ligt vooral bij onze marketing en sales, om onze oplossingen te helpen vertalen naar die nieuwe situaties. Maar voor onze productontwikkeling is het business as usual. Als wij het hebben over een robuust toegangscontrolesysteem, betekent dit ook dat zo’n systeem bestand is tegen verandering. Covid kan wellicht de wereld verrassen, maar niet onze systemen.”

Is SimonsVoss geworden waar je 25 jaar geleden van droomde?

Qua technologie en plezier zeker. We wilden de top en dat is gelukt. Ons eerste businessplan was daarentegen iets te feestelijk. Daar had ik voor mezelf toen al wat nullen vanaf getrokken en dan zag het er nog steeds geweldig uit. Na een paar jaar ploeteren dachten we dat we óf failliet zouden gaan, óf alsnog de wereld zouden veroveren. Uiteindelijk zijn we zo’n beetje halverwege uitgekomen. En dat is een stuk gezonder, denk ik. De reden dat we bestaan is voor mensen. Het is voor de medewerkers, voor de klanten en hun medewerkers, voor onze partners, onze leveranciers.

Daarnaast zijn we financieel sterk. Als we dat allemaal mooi in balans houden, dan groeien we de komende jaren stevig door. En dan hebben we ook een tevreden eigenaar. Allegion telt wereldwijd tientallen security-gerelateerde ondernemingen. Daar valt met samenwerking nog veel moois te ontginnen. We hebben nog ideeën genoeg.”

The new SimonsVoss factory in Osterfeld, Germany (Picture: HKS Architekten)